Vice-Venus tekst : Voor de driedaagse Engelse kunstbeurs Manchester Contemporary 2012, stelde VICEVENUS-lid Anne-Marie Ros een speciale groepshow samen.
Anne-Marie Ros volgt al jaren de ontwikkelingen in de hedendaagse kunst in Noord Engeland. Zij debuteerde internationaal op 27 september 2012 als Anne-Marie Ros Projects en werd daarmee de eerste internationale deelnemer aan de Manchester Contemporary. Een 3 daagse beurs gericht op hedendaagse kunst.
Voor de succesvolle 2012 editie van de Manchester Contemporary cureerde Anne-Marie Ros Projects een opvallende en tegelijkertijd intieme groepshow onder de naam ‘ Peripheral Dialogue : this side of paradise ’ met recent en nieuw werk van:
Anna Tanner (1979 – USA) richt zich in haar schilderijen, tekeningen en diorama’s op het grensgebied van de alledaagse ervaring die zij “Schisms’ noemt. De tegenstelling van het menselijk verlangen naar vooruitgang en tegelijkertijd de hunkering naar het verleden. De relatie tussen echte ervaringen, geprojecteerde herinneringen/geschiedenis en de onderliggende psychologie maken haar werk intens en tegelijkertijd afstandelijk.
Jeroen Bodewits (1971 – †2014 NL) was een kundig kunstenaar die zeefdrukken en sculpturen van porselein en steengoed maakt. In zijn werk gaat veel aandacht uit naar detail en gelaagdheid. Zijn regelmatige bezoeken aan Rusland hebben geleidt tot een serie sculpturen (Poison Mushroom) waarin cultuurgebonden verwijzingen en symboliek zich op een stapelen rond een aantal terugkerende thema’s. Bij elkaar vormen de objecten een opvallende collectie fantastische verhalen. Een interpretatie van een wereld die zich op een kantel-punt bevindt; ideologisch, economisch maar ook in haar etnische afwegingen.
John Curran (1970 – USA) is geïnteresseerd in de dagelijkse situaties in zijn leven en zijn directe omgeving. Hij schrijft, schildert, tekent, fotografeert, lithografeert en maakt zeefdrukken. Als hij zich richt op de verhoudingen in de wereld om zich heen ziet hij onhandigheid in het gewone, gevangen in het overbekende. Overmatige blootstelling aan technologie maakt hem bewust van de snelle veranderingen in onze tijd en vreest hij dat we een samenleving worden zonder geschiedenis. Hij gebruikt dit als uitgangspunt in zijn kunst. Door toepassing van ambachtelijke technieken vertraagt hij bewust en onbewust de tijd en verwijst zo naar de materialiteit en de historie van het werk.
Mirjam Somers (1971 – NL) werkt vanuit de gecompliceerde relatie tussen mens en dier die een belangrijke inspiratiebron vormt voor haar videowerken en tekeningen. Het is in de relatie met het dier, waarin het ‘mens-zijn’ zich in al zijn facetten manifesteert. In haar huidige videowerk vertaalt zij het ‘mens zijn’, als een verstoorde relatie met name in het menselijk dwalen, in dreigende situaties waarin mensen en dieren handelen uit onmacht, automatisme, gewoonte of volgens instinct. Ze herhalen zichzelf, komen niet vooruit. Ze doen passief wat ze “behoren” te doen en lijken tot elkaar veroordeeld, overgeleverd in hun gezamenlijke staat van zijn.
